друка́р

(польск. drukarz, ад ням. Druck = друк)

работнік друкарні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лега́льны

(лац. legalis)

прызнаны, дазволены законам (напр. л. друк).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Паты́к ’кавалак палкі ці дубца без галін’ (Бес.), брэсц. паніка ’палка’ (Сл. Брэсц.), воран. патачкі ’тонкія палачкі’ (Сцяшк. Сл.). Укр. патик ’палка, кол’, патика ’палка’, польск. patyk, potyk, patyka, чэш. ляш. patyk ’кій’, валаш. partyka, славац. patyk, patyč, patyča ’дубіна, друк, палка’, patyčie ’дробныя тычкі’, patik ’дубец’, pateka ’пугаўё’. Заходнеславянскае. Да tyka ’тычка’, роднаснага з прагерм. *stukka‑z: ням. Stock ’палка, ствол, друк, палена, калода’; менавіта ‑ukk‑ з’явілася слав. асновай ‑ык (Махэк₂, 663). Брукнер (399) сцвярджае, што польск. patyk паходзіць не ад tyka, а ўтворана ад асновы ρα-, якую знаходзім у ηά‑лец. Прыстаўка па‑ з прасл. pa‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kapitalik

м.

1. невялікі капітал;

2. друк. капітэль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wklęsły

увагнуты, угнуты;

druk wklęsły палігр. глыбокі друк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пры́нтэр

(англ. printer)

устройства для вываду інфармацыі з камп’ютэра ў друк.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дуби́на в разн. знач. дубі́на, -ны ж.; (толстая палка — ещё) кол, род. кала́ м., друк, род. друка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агіта́цыя, ‑і, ж.

1. Вусная або праз друк дзейнасць, якая мае сваёй мэтай палітычнае ўздзеянне на свядомасць і настрой мас, распаўсюджванне сярод іх пэўных ідэй і лозунгаў. Камуністычная агітацыя. Масавая палітычная агітацыя. Наглядная агітацыя. Перадвыбарчая агітацыя. Сродкі агітацыі.

2. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. агітаваць (у 2 знач.).

[Ад лац. agitatio — прывядзенне ў рух.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыяды́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца праз пэўныя прамежкі часу, паўтараецца час ад часу. Перыядычныя з’явы. Перыядычны кантроль.

2. Які выдаецца праз пэўныя прамежкі часу. Перыядычны друк.

3. Які складаецца з перыядаў (у 5 знач.). Перыядычная мова.

•••

Перыядычная сістэма элементаў гл. сістэма.

Перыядычны дроб гл. дроб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алькупры́нт

(ад фр. alcôve = паглыбленне + англ. print = друк)

электралітычны спосаб прыгатавання форм афсетнага друку, які вызначаецца высокай трываласцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)