міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́знае н. Verschíedenes (sub) n, Sónstiges (sub) n (у парадку дня); Miszéllen pl (дробныя нататкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

chore

[tʃɔr]

n.

1) дро́бныя заня́ткі, дро́бная рабо́та

2) цяжка́я, ну́дная або́ непрые́мная рабо́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драбленне,

працэс разбурэння цвёрдых кавалкаў у дробныя.

т. 6, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

error [ˈerə] n. памы́лка;

minor errors нязна́чныя, дро́бныя памы́лкі;

commit an error зрабі́ць памы́лку;

in error памылко́ва;

an error message comput. памы́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мірабе́ль, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Пладовае дрэва, падобнае на сліву.

2. ‑ю, зб. Дробныя жоўтыя плады гэтага дрэва.

[Фр. mirabelle, ад назвы мястэчка Мірабо на поўдні Францыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пінцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Спружынныя шчыпчыкі, якімі бяруць вельмі дробныя, крохкія і інш. прадметы; ужываецца ў медыцыне і тэхніцы.

[Фр. picette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператру́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Разм. Пабіць, паламаць на дробныя кавалкі, патрушчыць усё, многае. Ператрушчыць шкло. Ператрушчыць усю мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцерушы́цца, ‑цярушыцца; зак.

Разм.

1. Рассыпацца на дробныя часцінкі. Тытунь расцерушыўся.

2. Рассыпацца пры перавозцы, пераносе. Сена расцерушылася па дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суспе́нзія, ‑і, ж.

Вадкасць, у якой дробныя часцінкі цвёрдага рэчыва знаходзяцца ў завіслым стане; завісь. Пратруціць клубні бульбы суспензіяй граназану.

[Ад лац. suspensio — падвешванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)