ператру́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.
Разм. Пабіць, паламаць на дробныя кавалкі, патрушчыць усё, многае. Ператрушчыць шкло. Ператрушчыць усю мэблю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)