Are you going to welsh on me? Ці не думаеш ты ашукаць мяне?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ábdienen
vt
1.
адслужы́ць (свой тэрмін)
2.
eine Schuld ~ — адпрацава́ць доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сплаці́ць, сплачу, сплаціш, сплаціць; зак., што.
Разм. Аплаціць, унесці плату, кампенсацыю за што‑н. Каб не блытаць бухгалтэрыю, я сплачу ўвесь доўг адразу.Дубоўка.[Проннікаў:] — Паны суддзі, хоць я ў гэтай справе і не вінаваты, але згодзен сплаціць Зацэпіну чацвёртую частку шкоды.Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АБАРО́НА АЙЧЫ́НЫ,
абарона краіны ад знешняга нападу, пагрозы яе незалежнасці і тэр. цэласнасці. Абарона Рэспублікі Беларусь — найважнейшая функцыя дзяржавы, канстытуцыйны абавязак і доўг кожнага яе грамадзяніна. Актыўная форма рэалізацыі гэтага абавязку — ваенная служба. Закон «Аб усеагульным воінскім абавязку і ваеннай службе» ад 5.11.1992 рэгламентуе парадак падрыхтоўкі насельніцтва да абароны краіны і забеспячэння камплектавання яе Узброеных Сіл.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
І́сціць ’выконваць’, ’аддаваць узятую ці пазычаную колькасць’, ’задавальняць’, ’рабіць па чыстаму сумленню’ (Нас.), і́сціцца ’здзяйсняцца’ (Нас., Яруш.), ’выплачваць свой доўг’ (Нас.), ст.-бел.истити ’забяспечваць, выплачваць’ (1492 г.) запазычана са ст.-польск.iścić (Булыка, Лекс. запазыч., 78). Адносна семантыкі і словаўтварэння польскага слова гл. Слаўскі, 1, 471.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вінава́т(ы) ’чалавек, які зрабіў злачынства’; ’які мае доўг’ (КТС, БРС, Нас., Касп., Бяльк., Шат.). Укр.виноват, виноватий ’вінаваты’; ’мае доўг’, рус.паўн.-зах.винова́тый ’вінаваты, павінен’, сіб. ’грэшны’, ст.-рус.виноватый ’які з’яўляецца прычынай, крыніцай чаго-небудзь (з XVII ст.); ’вінаваты ў чым-небудзь (з XV ст.), ст.-польск.winowat, winowaty ’павінны, абавязаны’, в.-луж.winowaty ’вінаваты, абавязаны’, чэш.уст.vinovatý ’вінаваты’, славац.vinovatý ’вінаваты ў нечым’; ’які прызнаецца ў віне, правіннасці’, макед.виноват (народна-паэт.) у выражэнні вино виновато, балг.виноват ’вінаваты, грэшны’, ст.-слав.виноватъ ’вінаваты’. Прасл.vinovatъ. Вытворнае ад віна́1 (гл.) і суф. ‑ават‑ы. Сюды ж прысл. вінавата, абстрактны назоўнік вінаватасць (КТС) і ст.-бел.виноватество ’вінаватасць’, якую Карскі (Труды, 204) лічыць паланізмам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ві́ннасць ’віна’ (Гарэц., Нас.); ’пакора, пакорнасць, абавязак’ (Нас.). Укр.винність ’вінаватасць’, паўн.-рус.винность ’стан вінаватага’, уладз., арханг., перм., арл. ’вінаватасць, віна’, ст.-рус.винность ’тс’ (з XVII ст.), польск.winność ’абавязак вярнуць доўг’; ’віна’. Запазычана з польскай мовы, дзе семантыка лексемы бліжэй да бел., чым у рускай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рамане́нт ’прагул’ (Касп.), рэманэ́нт (реманэ́нтъ) ’незаплачаны доўг, што застаецца па-за разлікам’ (Нас.), сюды ж рамарэ́нт ’штраф, няўстойка’ (Касп.), ramarént ’задоўжанасць у сэнсе помсты’ (Варл.). Паводле Насовіча (там жа), слова “запазычана ад польскіх памешчыкаў”, ад лац.remanens ’што застаўся ў наяўнасці, астаткавы’, параўн. сучаснае польск.remanent ’пераўлік, інвентарызацыя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крэдытава́ць
(фр. créditer, ад лац. credere = давяраць)
1) даваць каму-н. у доўг, адпускаць што-н. у крэдыт;
2) адпускаць каму-н., крэдыты;
3) запісваць суму на крэдыт рахунка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)