the onus is on smb. (to do smth.) цяжа́р адка́знасці (за што-н.) ляжы́ць на кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
welsh[welʃ]v.infml, derog.
1. зні́кнуць не заплаці́ўшы (доўг)
2. не стрыма́ць абяца́нне;
Are you going to welsh on me? Ці не думаеш ты ашукаць мяне?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ábdienen
vt
1.
адслужы́ць (свой тэрмін)
2.
eine Schuld ~ — адпрацава́ць доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сплаці́ць, сплачу, сплаціш, сплаціць; зак., што.
Разм. Аплаціць, унесці плату, кампенсацыю за што‑н. Каб не блытаць бухгалтэрыю, я сплачу ўвесь доўг адразу.Дубоўка.[Проннікаў:] — Паны суддзі, хоць я ў гэтай справе і не вінаваты, але згодзен сплаціць Зацэпіну чацвёртую частку шкоды.Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
І́сціць ’выконваць’, ’аддаваць узятую ці пазычаную колькасць’, ’задавальняць’, ’рабіць па чыстаму сумленню’ (Нас.), і́сціцца ’здзяйсняцца’ (Нас., Яруш.), ’выплачваць свой доўг’ (Нас.), ст.-бел.истити ’забяспечваць, выплачваць’ (1492 г.) запазычана са ст.-польск.iścić (Булыка, Лекс. запазыч., 78). Адносна семантыкі і словаўтварэння польскага слова гл. Слаўскі, 1, 471.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крэдытава́ць
(фр. créditer, ад лац. credere = давяраць)
1) даваць каму-н. у доўг, адпускаць што-н. у крэдыт;
2) адпускаць каму-н., крэдыты;
3) запісваць суму на крэдыт рахунка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вінава́т(ы) ’чалавек, які зрабіў злачынства’; ’які мае доўг’ (КТС, БРС, Нас., Касп., Бяльк., Шат.). Укр.виноват, виноватий ’вінаваты’; ’мае доўг’, рус.паўн.-зах.винова́тый ’вінаваты, павінен’, сіб. ’грэшны’, ст.-рус.виноватый ’які з’яўляецца прычынай, крыніцай чаго-небудзь (з XVII ст.); ’вінаваты ў чым-небудзь (з XV ст.), ст.-польск.winowat, winowaty ’павінны, абавязаны’, в.-луж.winowaty ’вінаваты, абавязаны’, чэш.уст.vinovatý ’вінаваты’, славац.vinovatý ’вінаваты ў нечым’; ’які прызнаецца ў віне, правіннасці’, макед.виноват (народна-паэт.) у выражэнні вино виновато, балг.виноват ’вінаваты, грэшны’, ст.-слав.виноватъ ’вінаваты’. Прасл.vinovatъ. Вытворнае ад віна́1 (гл.) і суф. ‑ават‑ы. Сюды ж прысл. вінавата, абстрактны назоўнік вінаватасць (КТС) і ст.-бел.виноватество ’вінаватасць’, якую Карскі (Труды, 204) лічыць паланізмам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ві́ннасць ’віна’ (Гарэц., Нас.); ’пакора, пакорнасць, абавязак’ (Нас.). Укр.винність ’вінаватасць’, паўн.-рус.винность ’стан вінаватага’, уладз., арханг., перм., арл. ’вінаватасць, віна’, ст.-рус.винность ’тс’ (з XVII ст.), польск.winność ’абавязак вярнуць доўг’; ’віна’. Запазычана з польскай мовы, дзе семантыка лексемы бліжэй да бел., чым у рускай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рамане́нт ’прагул’ (Касп.), рэманэ́нт (реманэ́нтъ) ’незаплачаны доўг, што застаецца па-за разлікам’ (Нас.), сюды ж рамарэ́нт ’штраф, няўстойка’ (Касп.), ramarént ’задоўжанасць у сэнсе помсты’ (Варл.). Паводле Насовіча (там жа), слова “запазычана ад польскіх памешчыкаў”, ад лац.remanens ’што застаўся ў наяўнасці, астаткавы’, параўн. сучаснае польск.remanent ’пераўлік, інвентарызацыя’.