стра́сны, -ая, -ае.

1. Пранікнуты моцным пачуццём, нястрымны ў сваім праяўленні.

Страсная прамова (прасякнутая натхненнем). Страсныя спрэчкі.

2. Які цалкам аддаецца якой-н. справе, моцна ахоплены чым-н.

С. калекцыянер.

С. барацьбіт за незалежнасць.

3. Здольны на моцнае каханне, страсць; палкі, гарачы.

С. чалавек.

С. пацалунак.

|| наз. стра́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альтэрна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Заканамернае чаргаванне гукаў фанетычна розных, але этымалагічна блізкіх у словах з агульнай асновай (пяку — пячэш); чаргаванне марфем (гарачы — гаручы).

[Лац. alteratio — чаргаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раку́шачнік, ‑у, м.

Порыстая карбанатная горная парода, якая складаецца з ракавін марскіх жывёл, змацаваных вапняковым ілам. Птушкі клалі .. [яйкі] проста на гарачы ракушачнік. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Glúthauch

m -(e)s, -e гара́чы по́дых [паве́ў] (пра пустыню)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

glühend

a распа́лены; перан. па́лкі, гара́чы

~e Hítze — спёка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гармата́н

(ісп. harmatàn, з афр. моў)

сухі гарачы паўн.-ўсх. вецер на Гвінейскім узбярэжжы Афрыкі, што дзьме зімой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гармсі́ль

(тадж. harmsel)

сухі гарачы вецер, які дзьме летам з поўдня ў перадгор’ях Капетдага і Зах. Цянь-Шаня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

празелі́т

(гр. proselytos = літар. прышэлец)

1) той, хто прыняў новую веру;

2) новы і гарачы прыхільнік чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

цы́нія, ‑і, ж.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з буйнымі яркімі кветкамі. Не цвітуць тут цыніі і флоксы, Цяжка шыны пыл гарачы мнуць. Панчанка.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жэ́жкі ’гарачы’ (камян., Шатал.). Укр. же́жко ’горача’, жижки́й ’пякучы’. Ад кораня *žeg‑ з суфіксам *ьk‑ і пераходам *g > ž. Гл. жыгаць, жгаць, жэгаць, жыжа 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)