павалачы́цца, ‑лакуся, ‑лочышся, ‑лочыцца; зак.

1. Пацягнуцца па зямлі, падлозе і пад. Вяроўка ўпала і павалачылася па зямлі.

2. Разм. Пабадзяцца, павандраваць; пацягацца. Павалачыцца па свеце.

3. Разм. Пазаляцацца без сур’ёзных намераў. Павалачыцца за дзяўчынаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераце́рціся сов.

1. перетере́ться;

вяро́ўка ~рлася — верёвка перетёрлась;

2. истере́ться; измельчи́ться;

п. на парашо́к — истере́ться в порошо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валаво́д 1 ’той, хто валаводзіць’ (КТС). Да валаводзіць (гл.).

Валаво́д 2 ’вяроўка’ (Мат. Гом.); ’вяроўка для навязвання жывёлы’ (З нар. сл.). Да вол і вадзіць 4.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канавя́зь ж

1. (калок) Pikéttpfahl m -(e)s, -pfähle;

2. (вяроўка) Fúßstrick m -(e)s, -e (für frei weidende Pferde)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

asekuracyjny

asekuracyjn|y

1. страхавы;

2. страховачны;

lina ~a — страховачная вяроўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вужні́шча ’вяроўка’ (Мат. Гом.). Гл. вужышча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саво́й ’канапляная вяроўка’ (Шатал.). Гл. сувой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фунікулёр

(фр. funiculaire, ад лац. finiculus = канат, вяроўка)

горная канатная дарога для перавозкі пасажыраў на крутых пад’ёмах на невялікую адлегласць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ По́пуска ’вяроўка (у рыбалоўнай сетцы)’ (хойн., Мат. Гом.), попусок ’вяроўка ў невадзе’, ’вяроўка, за якую трымаюць і цягнуць сетку ў вадзе’ (ТС; жытк., Нар. словатв.), параўн. польск. papusi, papusta ’шнур у сетцы, што выкарыстоўваецца ў час лоўлі рыбы’. Імаверна, ад папусціць ’паслабіць’ ці ’дазволіць’, параўн. укр. попускати ’паслабіць’ і ’дазваляць’, рус. попускать ’дазваляць’, славац. popustiť ’паслабіць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намата́цца I сов. намота́ться;

вяро́ўка ~та́лася на бараба́н — верёвка намота́лась на бараба́н

намата́цца II сов., разг. (устать) намота́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)