фартэ́ль м. разм. Stückchen n -s, -, Trick m -s, -s, Streich m -(e)s, -e;

вы́кінуць фартэ́ль éinen Streich spíelen, sich (D) ein tólles Stückchen léisten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акно́ н.

1. Fénster n -s, -;

слухаво́е акно́ Dáchfenster n;

вы́кінуць у акно́ zum Fénster hináuswerfen*;

2. разм. (паміж урокамі, заняткамі) Fréistunde f -, -n, Zwíschenstunde f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́валить сов.

1. разг. вы́валіць, мног. павыва́льваць, вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць, вы́вернуць, мног. павываро́чваць, вы́куліць, мног. павыку́льваць;

2. (выйти в большом количестве) прост. вы́валіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chuck

I [tʃʌk]

v.t.

1) лаго́дна паля́паць, пала́шчыць

2) кі́нуць, шпурну́ць

to chuck out — вы́кінуць

II [tʃʌk]

n.

вало́вая або́ бара́няя каркаві́на

III [tʃʌk]

n.

ква́ктаньне, куда́хтаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

исто́ргнуть сов., уст.

1. (выбросить) вы́кінуць; (извергнуть — ещё) вы́вергнуць;

2. (вырвать) вы́рваць; (выхватить — ещё) вы́хапіць; (выдернуть) вы́рваць; (освободить — ещё) вы́зваліць;

3. перен. (вызвать, заставить появиться) вы́клікаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

борт ​1, ‑а, М ‑рце; мн. барты, ‑оў; м.

1. Верхні край бакавой сценкі, а таксама бок марскога або рачнога судна, самалёта. Дзень, калі мы ступалі на борт парахода, быў для нас сапраўдным святам. Лынькоў. Блізка берагу.. Пятрусь надумаўся перайсці ад кармы да свайго месца — бакавога вясла. Пры гэтым пераходзе ён ступіў адной нагой на борт, і... усе апынуліся ў вадзе. Дубоўка. Над галовамі часта праляталі самалёты — цяжкія бамбардзіроўшчыкі з чорнымі крыжамі на бартах і вёрткія тупарылыя «ястрабкі» з чырвонымі зоркамі. Якімовіч. // Сценка кузава грузавога аўтамабіля, адкрытага таварнага вагона і пад. Каля вагі стаяў цёмна-зялёны грузавік з адкінутымі бартамі. Паслядовіч.

2. Левы або правы край адзення (паліто, пінжака і пад.) з петлямі або гузікамі для зашпільвання.

•••

Апынуцца (аказацца) за бортам гл. апынуцца.

Выкінуць за борт гл. выкінуць.

[Фр. bord.]

борт ​2, ‑у, м.

Адна з разнастайнасцей зярністых утварэнняў алмазу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выкінуць усіх, многіх або ўсё, многае. [Юзік:] А што, калі .. [коні] нас разнясуць ды павыкідаюць, бо маладыя, першы раз запрэжаны? Чарот. Дзяцел падзяўбе, падзяўбе, потым павыкідае са шчыліны трэсачкі на зямлю ды зноў за работу. Мяжэвіч. Ліпы, што раслі ўздоўж гарадскіх вуліц, толькі павыкідалі свае светла-зялёныя ліпучыя лісточкі. Арабей.

2. Выкідаць некаторы час. Павыкідаць да абеду гной.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́тнік м., сме́тніца ж. Schúttabladeplatz m -es, -plätze; Müllabladeplatz m; Müllhaufen m -s, - (куча); Müllgrube f -, -n (яма); Gerümpelplatz m (для старых рэчаў);

вы́кінуць на сме́тнік auf den Müllhaufen wérfen* [ábladen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зрані́ць, зро́ніваць ’заўчасна нарадзіць нежывое дзіця’ (Нас.). Рус. валаг. изроня́ть ’страціць’, вяцк. изрони́ть ’пражыць у бядзе’, укр. зрони́ти ’не ўтрымаць, упусціць’, ’сказаць’, польск. zronić ’упусціць’, ’нарадзіць заўчасна’, чэш. zroniti ’змачыць (слязьмі, потам)’, славац. zroniť ’скінуць уніз, забіць’, в.-луж. zronić ’упусціць’, н.-луж. zroniś ’упусціць, рассыпаць’, серб.-харв. изро̀нити ’выйсці з-пад вады на паверхню’, ’выйсці на свет’, ’узнікнуць’, ’праліць, прасыпаць’, балг. изо̀нвам (се) ’крышу́ на дробныя часцінкі’, ’падаю (пра лісце, пот, зерне, слёзы)’, макед. изрони ’тс’. Ст.-рус. изронити ’дазволіць упасці, утраціць’ (XII ст.). Прасл. jьz‑ron‑i‑ti верагодна, мела значэнне ’ўпусціць, праліць, прасыпаць’, якое развілося ў бел., польск. да значэння ’нарадзіць заўчасна’ (аналагічнае развіццё ў выкінуць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дур (род. ду́ру) м., разг. дурь ж., блажь ж., при́дурь ж.;

◊ вы́кінуць д. з галавы́ — вы́кинуть (вы́бросить) дурь (блажь) из головы́;

вы́біць д. з галавы́ — вы́бить дурь из головы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)