стэна-

(гр. stenos = вузкі, цесны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «цесны, абмежаваны», «скарочаны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГІ́ДРА

(лац. Hydra),

экватарыяльнае сузор’е. Самае вялікае па займанай плошчы. Няяркія зоркі (толькі 14 са 130, бачных простым вокам, ярчэй 5-й зорнай велічыні), акрамя Альфарда — αГідра, 2-й візуальнай зорнай велічыні, утвараюць доўгі вузкі ланцуг. На тэр. Беларусі відаць у канцы зімы — пач. вясны. Гл. Зорнае неба.

т. 5, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лугава́тка ’прадаўгаваты вузкі сухадольны луг’ (Юрч.) — адпрыметнікавае ўтварэнне з фармантам ‑атк‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 149). Да лугі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малача́ўніца ’малочная карова’ (Сцяшк. Сл.). Вузкі рэгіяналізм, утвораны ад прыметніка ⁺малачавы (як рэдка́вы ’рэдкаваты’, ласка́вы) і суфікса ‑ніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wąski

вузкі, цесны;

wąski krąg znajomych — вузкае кола знаёмых;

~e gardło — вузкае месца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

insular

[ˈɪnsələr]

adj.

1) астраўны́

2) адасо́блены, асо́бны, ізалява́ны (на во́страве)

3) ву́зкі; абмежава́ны, недалёкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

catwalk

[ˈkætwɔk]

n.

1) ву́зкі прахо́д, мо́сьцік -а m.

2) памо́ст -а (для пака́зу мо́даў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

parochial

[pəˈroʊkiəl]

adj.

1) парафія́льны (напр. шко́ла)

2) абмежава́ны, ву́зкі

a parochial viewpoint — абмежава́нае гле́дзішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вастрано́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З вострым, тонкім носам (пра жывыя істоты).

2. Які мае доўгі, вузкі нос, насок. Вастраносыя бацінкі. □ Носіць вадзяная пустыня на ўлоннях сваіх быстрыя вастраносыя чаўны і лёгкія чайкі-душагубкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партупе́я

(фр. porte-épée, ад porter = насіць + epee = шпага)

вузкі рэмень, перакінуты цераз плячо для нашэння зброі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)