наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

Вярбоўка наёмнікаў.

2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.

Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.

3. Тое, што і найміт.

|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hand-picked [ˌhændˈpɪkt] adj. стара́нна адабра́ны/падабра́ны;

hand-picked troops адбо́рнае во́йска;

hand-picked apples я́блыкі, адсартава́ныя ўручну́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

morale [məˈrɑ:l] n. мара́льны стан; баявы́ дух (войска);

boost/raise/improve morale узніма́ць/паляпша́ць мара́льны стан, баявы́ дух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

join up

залічы́цца (у во́йска)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

troops

жаўне́ры pl., во́йска n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

авіядэса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Войска, якое высаджваецца з самалётаў, верталётаў на тэрыторыю праціўніка для ўдзелу ў баявых аперацыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апалчэ́нне, ‑я, н.

1. У старажытнасці — войска, якое ў час вайны набіралася з шырокіх народных мас.

2. Дапаможнае войска, якое фарміруецца ў час надзвычайных абставін на добраахвотных асновах з асоб, якія вызвалены ад вайсковай службы. Такімі ж доўгімі здаваліся і ўсе наступныя дні, аж пакуль .. [Сяргей] не трапіў у народнае апалчэнне. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курэ́нь, кураня́, мн. курані́, куранёў, м.

1. У некаторых мясцовасцях Беларусі: будан (разм.).

2. Жылая хата ў некаторых месцах Украіны і Прыдоння.

3. Асобная частка Запарожскага войска, а таксама яе стан (гіст.).

|| прым. куранны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

К. атаман.

Выбіраць кураннога (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад матарызаваць.

2. у знач. прым. Аснашчаны механічным транспартам (пра войска). Матарызаваны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіпа́й, ‑я, м.

Гіст. Наёмны салдат англійскага каланіяльнага войска ў Індыі, якое фарміравалася з мясцовых жыхароў у 18–20 стст.

[Ад перс. sepahi — салдат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)