шчытано́сец ​1, ‑носца, м.

У старажытнасці — воін, які быў узброены шчытом (у 1 знач.).

шчытано́сец ​2, ‑носца, м.

Невялікае млекакормячае Паўднёвай Амерыкі, верх якога пакрыты рагавым панцырам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

топ-хі́т

(ад англ. top = верх + hit = удача, поспех)

найбольш папулярны шлягер у хіт-парадзе,

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бу́да I ж.

1. (крытая повозка) киби́тка;

2. (в повозке) верх м.

бу́да II ж., уст. (вид лесных промыслов) бу́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачырване́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пачырванеў, стаў чырвоным. [Хведар] стаяў перад .. [Нінай] пачырванелы і разгублены. Чарнышэвіч. Лес быў не так далёка. Сіні зубчасты верх яго добра акрэсліваўся на пачырванелым небасхіле. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узгрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., што.

З цяжкасцю, з намаганнямі, бязладна ўскласці што‑н. грувасткае на верх чаго‑н. або на што‑н. высокае. Узгрувасціць мэблю на машыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяршы́на ’верх чаго-небудзь’ (рагач., Мат. Гом.); ’верхняя частка дрэва’ (Шат.); ’смятана’ (Бяльк., ветк., Мат. Гом.). Вытворнае з суф. ‑іна (< ina) ад верх (гл.) < vьrx‑ъ. Сюды ж вяршы́нка ’вяршкі, смятана’ (докш., Янк. Мат.; КЭС, лаг.; смарг., Сцяшк., Жд., 1) і вяршы́нкі (полац., Нар. сл.), вяршы́ны ’тс’ (Касп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

get the better of, have the better of

перамагчы́, узя́ць верх, перава́жыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сінкліно́рый

(н.-лац. synclinorium, ад гр. synklino = нахіляюся + oros = верх)

буйны і складаны выгін тоўшчаў горных парод, які мае ў цэлым сінклінальную форму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Крэ́йга ’канец страхі, які звісае над сцяною’ (Сцяшк. Сл.). Іншы варыянт крайка ’верх страхі’ (гл.). Польск. krejga ’вільчык, верх страхі’. Запазычанне з балтыйскіх дыялектаў. Параўн. літ. kraigas ’тс’ (Урбуціс, Baltistica, 5 (1), 64; Непакупны, Kalbotyra, 25 (2), 73–74; Грынавецкене і інш. LKK, 16, 179–180; Лаўчутэ, Балтизмы, 46–47).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скро́міць, скрэ́міць ‘зрэзаць верх хвоі’ (ТС). Да кром 1 ‘хвоя са спілаванай вяршыняй для борцей’(гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)