гла́дкі і бліску́чы; палірава́ны (стол), глянцава́ны
2.
n., informal
зды́мак на глянцава́най папе́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
трыу́мф, ‑у, м.
1. Урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў Старажытным Рыме ў сувязі з дасягнутай перамогай.
2.Бліскучы поспех, выдатная перамога; урачыстасць. Трыумф ленінскай нацыянальнай палітыкі. □ Міцеў трыумф пачаўся ў красавіку, калі ён занёс дырэктару заяву з просьбай прыняць экзамены за тры чвэрці дзевятага класа.Навуменка.
[Лац. triumphus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
flourishing
[ˈflɜ:rɪʃɪŋ]
adj.
здаро́вы; квітне́ючы, пы́шны, бліску́чы
a flourishing garden — пы́шна разро́слы гаро́д
a flourishing career — бліску́чая кар’е́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лампрафі́р
[ад гр. lampros = бліскучы + (por)phyreus = пурпуровы]
жыльная магматычная горная парода, якая складаецца з палявога шпату і павышанай колькасці (не менш за 30%) каляровых мінералаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прамо́клы, ‑ая, ‑ае.
Насычаны вільгаццю; намоклы. [Зыбін] уваліўся ў пакой абляпаны граззю да пояса, у прамоклым нашчэнт, калісьці белым кажусе.Мележ.// Мокры ад дажджу, сырасці і пад. Можна сабе ўявіць, што павінны былі адчуць гэтыя прамоклыя, схаладзелыя людзі.Маўр.Прамоклыя наскрозь дрэвы сыпалі на бліскучы асфальт, на рабыя лужыны вялае парыжэлае лісце.Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pearly
[ˈpɜ:rli]
adj.
1) як пэ́рла; пэ́рлавага ко́леру; бліску́чы як пэ́рла
pearly teeth — зу́бы як пэ́рлы
2) ма́ціцавы, пэрламу́травы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ма́рмур ’цвёрдая горная парода, якая ўжываецца для архітэктурных і скульптурных работ’ (ТСБМ, Нас., Бес.; швянч., Сл. ПЗБ), марму́рак ’папера, афарбаваная пад мармур’, марму́ркавы ’колерам падобны да мармура’ (Нас.), марвовы ’мармуровы’ (мін., Нар. сл.), ст.-бел.мармуръ, марморъ ’мармур’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск.marmur, marmor (Булыка, Лекс. запазыч., 141; Кюнэ, 76), якія з лац.marmor ’тс’ < ст.-грэч.μάρμαρος ’камень’, ’бліскучы камень’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Санда́л ’вечназялёнае трапічнае дрэва сямейства сандалавых’ (ТСБМ). Ст.-рус.сандалъ ’тс’. З рус.санда́л ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 88). Апошняе праз грэч.σάνταλον з араб.s̥andal ад ст.-інд.candanas ’сандалавае дрэва’, candrás ’бліскучы’ (Праабражэнскі, 2, 249; Фасмер, 3, 556). Фасмер (там жа) дапускае пасрэднасць тур.sandal (параўн., напрыклад, блізкія формы ў Радлава (4, 305) і Міклашыча (Türk. El. Nachtr., 2, 155).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́рмур
(польск. marmur < лац. marmor, ад гр. maumaros = бліскучы)
крышталічная горная парода, складзеная пераважна з кальцыту, радзей даламіту, выкарыстоўваецца для ўпрыгожвання будынкаў, стварэння помнікаў, скульптур і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)