бліску́чы

1. glänzend; stráhlend; blank; fúnkelnd (які зіхаціць);

2. (пышны, раскошны) glánzvoll, prächtig, prúnkvoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

glánzvoll

a бліску́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gléißend

бліску́чы, блішча́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brillant

[-'jant]

a бліску́чы, выда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

glänzend

1.

a

1) бліску́чы

2) перан. бліску́чы, выда́тны

2.

adv выда́тна, паспяхо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

illúster

a бліску́чы, знакамі́ты, славу́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stráhlend

a бліску́чы, праме́нны, зіхо́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

effulgent

[ɪˈfʌldʒənt]

adj.

бліску́чы, прамяні́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blink

~ und blank — бліску́чы; блішча́ць чыстато́й [чысцінёй]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lustrous

[ˈlʌstrəs]

adj.

1) блішча́сты, бліску́чы

2) глянцаві́ты

3) Figur. сьве́тлы; выда́тны; надзвыча́йны, бліску́чы (пра дасягне́ньні, кар’е́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)