лі́рык

(гр. lyrikos = пачуццёвы)

аўтар лірычных літаратурных твораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tekściarz

м. разм. тэкставік; аўтар тэкстаў (для эстрады)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wnioskodawca

м. той, хто ўносіць прапанову; аўтар прапановы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рамда́р ’?’ (Шымк. Собр.). Хаця аўтар і не падае значэння слова, трэба думаць, што тут, хутчэй за ўсё, яшчэ далей зайшоўшая трансфармацыя запазычання, параўн. ранда́р, ранда́тар, ранда́тарыха, гл. ранда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wield

[wi:ld]

v.t.

вало́даць

A writer wields the pen — Аўтар вало́дае пяро́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

анані́м

(гр. anonymos = безыменны)

1) аўтар літаратурнага твора або пісьма, які ўтаіў сваё імя;

2) літаратурны твор або пісьмо, на якім не пазначаны аўтар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паэ́т

(лац. poeta, ад гр. poietes = тварэц, аўтар)

1) пісьменнік, які працуе ў жанры паэзіі, аўтар вершаваных твораў;

2) перан. чалавек узвышанай, паэтычнай натуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лагагра́ф

(гр. logographos)

старажытнагрэчаскі храніст, аўтар пісанняў гістарычнага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэцэнзе́нт

(лац. recensens, -ntis = які пераглядвае, даследуе)

аўтар рэцэнзіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мемуары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Аўтар мемуараў. Мемуарыст [Ф. Шаблоўскі] дае цікавыя карціны грамадскага і культурнага жыцця ў Мінску ў сярэдзіне мінулага стагоддзя. Мальдзіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)