паўно́чна-ўсхо́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўно́чна-ўсхо́дні |
паўно́чна-ўсхо́дняя |
паўно́чна-ўсхо́дняе |
паўно́чна-ўсхо́днія |
| Р. |
паўно́чна-ўсхо́дняга |
паўно́чна-ўсхо́дняй
паўно́чна-ўсхо́дняе |
паўно́чна-ўсхо́дняга |
паўно́чна-ўсхо́дніх |
| Д. |
паўно́чна-ўсхо́дняму |
паўно́чна-ўсхо́дняй |
паўно́чна-ўсхо́дняму |
паўно́чна-ўсхо́днім |
| В. |
паўно́чна-ўсхо́дні (неадуш.)
паўно́чна-ўсхо́дняга (адуш.) |
паўно́чна-ўсхо́днюю |
паўно́чна-ўсхо́дняе |
паўно́чна-ўсхо́днія (неадуш.)
паўно́чна-ўсхо́дніх (адуш.) |
| Т. |
паўно́чна-ўсхо́днім |
паўно́чна-ўсхо́дняй
паўно́чна-ўсхо́дняю |
паўно́чна-ўсхо́днім |
паўно́чна-ўсхо́днімі |
| М. |
паўно́чна-ўсхо́днім |
паўно́чна-ўсхо́дняй |
паўно́чна-ўсхо́днім |
паўно́чна-ўсхо́дніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўднё́ва-ўсхо́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўднё́ва-ўсхо́дні |
паўднё́ва-ўсхо́дняя |
паўднё́ва-ўсхо́дняе |
паўднё́ва-ўсхо́днія |
| Р. |
паўднё́ва-ўсхо́дняга |
паўднё́ва-ўсхо́дняй
паўднё́ва-ўсхо́дняе |
паўднё́ва-ўсхо́дняга |
паўднё́ва-ўсхо́дніх |
| Д. |
паўднё́ва-ўсхо́дняму |
паўднё́ва-ўсхо́дняй |
паўднё́ва-ўсхо́дняму |
паўднё́ва-ўсхо́днім |
| В. |
паўднё́ва-ўсхо́дні (неадуш.)
паўднё́ва-ўсхо́дняга (адуш.) |
паўднё́ва-ўсхо́днюю |
паўднё́ва-ўсхо́дняе |
паўднё́ва-ўсхо́днія (неадуш.)
паўднё́ва-ўсхо́дніх (адуш.) |
| Т. |
паўднё́ва-ўсхо́днім |
паўднё́ва-ўсхо́дняй
паўднё́ва-ўсхо́дняю |
паўднё́ва-ўсхо́днім |
паўднё́ва-ўсхо́днімі |
| М. |
паўднё́ва-ўсхо́днім |
паўднё́ва-ўсхо́дняй |
паўднё́ва-ўсхо́днім |
паўднё́ва-ўсхо́дніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
царкоўнаславя́нскі, -ая, -ае.
Які мае адносіны да набажэнскай пісьменнасці ўсходніх і паўднёвых славян.
Царкоўнаславянская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аргама́к, -а, мн. -і, -аў, м.
Старажытная назва ўсходніх пародзістых верхавых коней.
|| прым. аргама́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фане́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі мовы.
Эксперыментальная ф.
2. Гукавы склад мовы.
Ф. ўсходніх гаворак.
|| прым. фанеты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цёця, -і, мн. -і, -яў, ж.
1. Зварот, галоўным чынам дзяцей, да дарослай жанчыны.
2. (з вялікай літары). Багіня ўрадлівасці і дабрабыту ў міфалогіі ўсходніх славян.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аргама́к, ‑а, м.
Старадаўняя назва ўсходніх пародзістых верхавых коней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́пішча, ‑а, н.
Культавае збудаванне ўсходніх і прыбалтыйскіх славян язычніцкага перыяду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́ты, ‑аў; адз. гот, ‑а, М гоце, м.
Старажытнае племя ўсходніх германцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усходнеславя́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ўсходніх славян, належыць усходнім славянам. Усходнеславянскі фальклор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)