і́шыяс, -у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

|| прым. ішыяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́шыяс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. і́шыяс
Р. і́шыясу
Д. і́шыясу
В. і́шыяс
Т. і́шыясам
М. і́шыясе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́шыяс, -су м., мед. и́шиас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́шыяс, ‑у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

[Ад грэч. ischias — таз, бядро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́шиас мед. і́шыяс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыкулі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хвароба карэньчыкаў спіннамазгавых нерваў. [Хадося:] У мяне спіна не гнецца, радыкуліт. Навуменка. Тарфяныя гразі выкарыстоўваюцца пры лячэнні такіх хвароб, як рэўматызм, радыкуліт, ішыяс. «Маладосць».

[Новалац. radiculitis, ад лац. radicula — карэньчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)