і́шыяс, -у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

|| прым. ішыяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́шыяс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. і́шыяс
Р. і́шыясу
Д. і́шыясу
В. і́шыяс
Т. і́шыясам
М. і́шыясе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́шыяс, -су м., мед. и́шиас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́шыяс, ‑у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

[Ад грэч. ischias — таз, бядро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ішыяс 1/217

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ішыяс

т. 7, с. 371

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

і́шыяс

(н.-лац. ischias, ад гр. ischias)

неўралгія сядалішчнага нерва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

и́шиас мед. і́шыяс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shingles

[ˈʃɪŋgəlz]

n., pl., Med.

і́шыяс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

радыкулі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Хвароба карэньчыкаў спіннамазгавых нерваў. [Хадося:] У мяне спіна не гнецца, радыкуліт. Навуменка. Тарфяныя гразі выкарыстоўваюцца пры лячэнні такіх хвароб, як рэўматызм, радыкуліт, ішыяс. «Маладосць».

[Новалац. radiculitis, ад лац. radicula — карэньчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)