і́сціць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
і́шчу |
і́сцім |
| 2-я ас. |
і́сціш |
і́сціце |
| 3-я ас. |
і́сціць |
і́сцяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
і́сціў |
і́сцілі |
| ж. |
і́сціла |
| н. |
і́сціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
і́сці |
і́сціце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
і́сцячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
І́сціць ’выконваць’, ’аддаваць узятую ці пазычаную колькасць’, ’задавальняць’, ’рабіць па чыстаму сумленню’ (Нас.), і́сціцца ’здзяйсняцца’ (Нас., Яруш.), ’выплачваць свой доўг’ (Нас.), ст.-бел. истити ’забяспечваць, выплачваць’ (1492 г.) запазычана са ст.-польск. iścić (Булыка, Лекс. запазыч., 78). Адносна семантыкі і словаўтварэння польскага слова гл. Слаўскі, 1, 471.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)