ісла́ндцы, -аў, адз. -дзец, -дца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Ісландыі.

|| ж. ісла́ндка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. ісла́ндскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ісла́ндцы, ‑аў; адз. ісландзец, ‑дца, м.; ісландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. ісландкі, ‑дак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва Ісландыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ісла́ндка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ісла́ндка ісла́ндкі
Р. ісла́ндкі ісла́ндак
Д. ісла́ндцы ісла́ндкам
В. ісла́ндку ісла́ндак
Т. ісла́ндкай
ісла́ндкаю		 ісла́ндкамі
М. ісла́ндцы ісла́ндках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ісла́ндка,

гл. ісландцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ісла́ндзец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ісла́ндзец ісла́ндцы
Р. ісла́ндца ісла́ндцаў
Д. ісла́ндцу ісла́ндцам
В. ісла́ндца ісла́ндцаў
Т. ісла́ндцам ісла́ндцамі
М. ісла́ндцу ісла́ндцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скандына́вы, -аў, адз. скандына́ў, -на́ва, м.

Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і некаторых астравоў на поўначы Еўропы (шведы, нарвежцы, датчане, ісландцы).

|| ж. скандына́ўка, -і, ДМ -на́ўцы, мн. -і, -на́вак.

|| прым. скандына́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скандына́вы, ‑аў; адз. скандынаў, ‑ава, м.; скандынаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; мн. скандынаўкі, ‑навак; ж.

Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і бліжэйшых астравоў (шведы, нарвежцы, датчане і ісландцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)