ісла́ндка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ісла́ндка ісла́ндкі
Р. ісла́ндкі ісла́ндак
Д. ісла́ндцы ісла́ндкам
В. ісла́ндку ісла́ндак
Т. ісла́ндкай
ісла́ндкаю		 ісла́ндкамі
М. ісла́ндцы ісла́ндках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ісла́ндка,

гл. ісландцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ісла́ндцы, -аў, адз. -дзец, -дца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Ісландыі.

|| ж. ісла́ндка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. ісла́ндскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

исла́ндка ісла́ндка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ісла́ндцы, ‑аў; адз. ісландзец, ‑дца, м.; ісландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. ісландкі, ‑дак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва Ісландыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)