і́скавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́скавы і́скавая і́скавае і́скавыя
Р. і́скавага і́скавай
і́скавае		 і́скавага і́скавых
Д. і́скаваму і́скавай і́скаваму і́скавым
В. і́скавы (неадуш.)
і́скавага (адуш.)		 і́скавую і́скавае і́скавыя (неадуш.)
і́скавых (адуш.)
Т. і́скавым і́скавай
і́скаваю		 і́скавым і́скавымі
М. і́скавым і́скавай і́скавым і́скавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́скавы юр. исково́й;

~вая зая́ва — исково́е заявле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́скавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іску. Іскавая заява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іск, -у, м.

Зварот у суд з патрабаваннем аб абароне грамадзянскіх правоў (спец.).

Прад’явіць і.

|| прым. і́скавы, -ая, -ае.

Іскавая заява.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

исково́й юр. і́скавы;

искова́я да́вность і́скавая да́ўнасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

І́ск ’пчаліная разведка’ (Шат., Сцяшк. МГ, Сл. паўн.-зах., Інстр. I; слаўг., Нар. сл., 244), ’новы рой’ (Жд 3); параўн. рус. смал. иск, пск. иска́ ’пчолы, якія шукаюць месца для новага аддзяліўшага рою’. Бязафікснае ўтварэнне ад іскаць (гл.); параўн. скаль. Сюды ж іскава́ць ’шукаць, разведваць’, іскавы́ ’пошукавы’ (Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)