іры́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
іры́ска |
іры́скі |
| Р. |
іры́скі |
іры́сак |
| Д. |
іры́сцы |
іры́скам |
| В. |
іры́ску |
іры́скі |
| Т. |
іры́скай
іры́скаю |
іры́скамі |
| М. |
іры́сцы |
іры́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
іры́ска ж., разг. (конфета) ири́ска
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
іры́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.
Разм. Адна цукерка ірысу. З’есці па ірысцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ири́ска разг. іры́ска, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)