інтэгра́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інтэгра́л |
інтэгра́лы |
| Р. |
інтэгра́ла |
інтэгра́лаў |
| Д. |
інтэгра́лу |
інтэгра́лам |
| В. |
інтэгра́л |
інтэгра́лы |
| Т. |
інтэгра́лам |
інтэгра́ламі |
| М. |
інтэгра́ле |
інтэгра́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эліпты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з вылічэннямі, якія адносяцца да эліпса (у 1 знач.). Эліптычныя інтэгралы. Эліптычная геаметрыя.
2. Які мае форму эліпса (у 1 знач.). Эліптычныя галактыкі.
3. У мовазнаўстве — заснаваны на апушчэнні якога‑н. члена сказа, які лёгка падразумяваецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)