інерва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. інерва́цыя
Р. інерва́цыі
Д. інерва́цыі
В. інерва́цыю
Т. інерва́цыяй
інерва́цыяю
М. інерва́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інерва́цыя ж., физиол. иннерва́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інерва́цыя, ‑і, ж.

Забяспечанасць якога‑н. органа або тканкі нервовымі клеткамі і валокнамі. Інервацыя сэрца.

[Ад лац. in — у і nervus — нерв.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иннерва́ция физиол. інерва́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)