імшы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; незак., што.
Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак.
І. зруб.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імшы́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
імшу́ |
імшы́м |
| 2-я ас. |
імшы́ш |
імшыце́ |
| 3-я ас. |
імшы́ць |
імша́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
імшы́ў |
імшы́лі |
| ж. |
імшы́ла |
| н. |
імшы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
імшы́ |
імшы́це |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
імшы́ць несов. (конопатить мхом) мшить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.
Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак. Імшыць хату. □ Вось і хата: дзед яшчэ імшыў Зруб яе смалісты, сукаваты. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Імшы́ць 1 ’перакладваць мохам’ (ТСБМ, Бяльк., Касп., Шат., Гарэц., Янк. III; маг, Янк. Мат., 28), рус. мшить (у рускай пісьменнасці имшити з 1705 г.), укр. імши́ти, мши́ти (Грынч.), польск. mszyć. Ад мох (гл.) з прыстаўным і‑.
Імшы́ць 2 ’шукаць’ (Жд. 2). Аказіяналізм, узнікшы, відаць, у выніку семантычных пераўтварэнняў. Магчыма, звязана з мох (гл.) з зыходнай семантыкай ’шукаць (ці хаваць?) у моху’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
імшы́цца, імшыцца; незак.
Зал. да імшыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з’імшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць.
Зак. да імшыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Імшэ́нь ’пограб’ (Бяльк.). Утворана суфіксам ‑энь ад імшыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мши́ть несов.
1. (конопатить мхом) імшы́ць;
2. обл. (делать ворсистым, лохматым) калма́ціць, касма́ціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мшыць 1 ’закладваць мох між бярвенняў’ (красл., Сл. ПЗБ; ТС), мшы́ты ’перасцілаць і запакоўваць посуд на возе’ (Вярэн.), зах.-укр. мшити ’канапаціць мохам’, рус. мшить ’тс’, кастрам. ’перасцілаць і пакаваць посуд на возе’. Да імшыць 1.
Мшыць 2, мшы́ты, мшы́цца ’пакрывацца тонкімі валаскамі (пры тканні), касмаціцца’, мшы́сты ’калматы, касматы’ (ТС; драг., жытк., лельч., Уладз.), рус. валаг. мши́ться ’зношвацца, рабіцца анучай, акраўкамі’. Да мох ’пух, пушок (на целе), воўна, валокны’, махнаты ’касматы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)