імша́ра, -ы, мн. -ы, імша́р, ж.

Мохавае балота.

Топкія імшары.

Асушыць імшары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імша́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. імша́ра імша́ры
Р. імша́ры імша́р
Д. імша́ры імша́рам
В. імша́ру імша́ры
Т. імша́рай
імша́раю		 імша́рамі
М. імша́ры імша́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імша́ра ж. мохово́е боло́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імша́ра, ‑ы, ж.

Мохавае балота. Па імшарах тонкіх — Журавінаў жар. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Імша́ра ’мохавае балота’ (ТСБМ, Касп.), ’зараснік’ (Яруш.), імша́р (Др.-Падб.) ’месца, дзе расце толькі арэшнік’ (Жд. 2), імшары́на ’невялікі ўчастак мохавага балота сярод поля або лесу’, імша́рнік ’мохавае балота’ (парыц., Янк. Мат., 165). Рус. дыял. мша́ра, мша́рина, мша́рник, польск. mszar. Магчыма, запазычанне з польск. mszar ’мохавае балота’. Але можна дапусціць і паралельнае ўтварэнне беларускага і польскага слоў. Беларуская суфіксацыя ‑ына, ‑нік; прыстаўное і‑. Гіст. мовы (II, 137) разглядае як уласнабеларускае ўтварэнне пачатку XX ст. Гл. мох.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імша́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.

Тое, што і імшара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р і амша́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.

Тое, што і імшара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амша́ра ж., см. імша́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імша́рына ж., см. імша́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імша́рнік, -ку м., см. імша́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)