імша́ны, -ая, -ае.

Зарослы мохам.

Імшанае покрыва.

Імшанае балота.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імша́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імша́ны імша́ная імша́нае імша́ныя
Р. імша́нага імша́най
імша́нае		 імша́нага імша́ных
Д. імша́наму імша́най імша́наму імша́ным
В. імша́ны (неадуш.)
імша́нага (адуш.)		 імша́ную імша́нае імша́ныя (неадуш.)
імша́ных (адуш.)
Т. імша́ным імша́най
імша́наю		 імша́ным імша́нымі
М. імша́ным імша́най імша́ным імша́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імша́ны мохово́й;

~нае по́крыва — мохово́й покро́в;

~нае бало́та — мохово́е боло́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імша́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і мохавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мох, РДМ мо́ху і імху́, Т мо́хам і імхо́м, мн. імхі́, імхо́ў, м.

Споравая расліна без каранёў і кветак, якая сцелецца або расце прама ў вільготных мясцінах, на дрэвах, камянях.

|| прым. мо́хавы, -ая, -ае, махавы́, -а́я, -о́е, імхо́вы, -ая, -ае і імша́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мша́ный обл. імша́ны, мо́хавы, махавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мохово́й мо́хавы, махавы́, імхо́вы, імша́ны;

мохово́е боло́то мо́хавае (махаво́е) бало́та, імша́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Імша́нік ’уцепленае памяшканне для зімоўкі пчол’ (ТСБМ), рус., укр. омша́ник ’тс’. Ад імшаны з суф. ‑ік; гл. мох, амшалы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мхе́нішча ’месца, дзе расце мох’ (Нас.), ’месца, дзе ляжаў мох’ (слаўг., Яшк.). Відаць, не вельмі старое ўтварэнне ад прыметніка мъх‑ѣнъ ’імшаны’ (не адбыўся пераход х > ш). Да мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)