імгне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. імгне́нне імгне́нні
Р. імгне́ння імгне́нняў
Д. імгне́нню імгне́нням
В. імгне́нне імгне́нні
Т. імгне́ннем імгне́ннямі
М. імгне́нні імгне́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імгне́нне ср. миг м., мгнове́ние;

◊ у адно́ і. — в оди́н миг, в одно́ мгнове́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імгне́нне, ‑я, м.

Вельмі кароткі прамежак часу; міг, момант. З табою век імгненнем здасца, З табою час плыве, бы ў казцы, Сама ты — казка, дзіўны сон. Лойка. Юрка сеў. Нейкае імгненне ў класе панавала цішыня. Курто.

•••

У адно імгненне — тое, што і у адзін міг (гл. міг).

У імгненне вока — надта хутка, адразу ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Імгне́нне ’міг, момант’ (ТСБМ, Яруш.). З польск. mgnienie, таго ж кораня, што і міг (гл.), з пратэзай і‑. Вядома яшчэ ў старабеларускай мове XVI ст. як кампанент выразу въ мгненіи ока («Катэхізіс» С. Буднага).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імгненне, момант, міг, хвіліна, хвіля

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

вокамгне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міг, -у, мн. -і, -аў, м.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.

У адзін м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́мант, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Міг, імгненне, вельмі кароткі прамежак часу, у які адбываецца што-н.

Забыцца на м.

2. Частка, элемент, асобны бок якой-н. з’явы.

Станоўчыя моманты працоўнай дзейнасці.

◊

У адзін момант — адразу ж, імгненна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

миг м. міг, род. мі́гу м.; (мгновение) вокамгне́нне, -ння ср., імгне́нне, -ння ср.; (момент) мо́мант, -ту ж.;

в оди́н миг у адзі́н міг, мі́гам, у адно́ імгне́нне, у адзі́н мо́мант;

в тот же миг у той жа мо́мант;

ни на миг ні на імгне́нне, ні на хвілі́ну, ні на мо́мант.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вокамгне́нне, ‑я, н.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне. Праз вокамгненне з гоманам і гулам далечыня ад воч яе схавала... Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)