миг м. міг, род. мі́гу м.; (мгновение) вокамгне́нне, -ння ср., імгне́нне, -ння ср.; (момент) мо́мант, -ту ж.;

в оди́н миг у адзі́н міг, мі́гам, у адно́ імгне́нне, у адзі́н мо́мант;

в тот же миг у той жа мо́мант;

ни на миг ні на імгне́нне, ні на хвілі́ну, ні на мо́мант.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)