і́лісты, -ая, -ае.

Пакрыты ілам.

Ілістае дно.

|| наз. і́лістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́лісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́лісты і́лістая і́лістае і́лістыя
Р. і́лістага і́лістай
і́лістае		 і́лістага і́лістых
Д. і́лістаму і́лістай і́лістаму і́лістым
В. і́лісты (неадуш.)
і́лістага (адуш.)		 і́лістую і́лістае і́лістыя (неадуш.)
і́лістых (адуш.)
Т. і́лістым і́лістай
і́лістаю		 і́лістым і́лістымі
М. і́лістым і́лістай і́лістым і́лістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́лісты и́листый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́лісты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ілам. Жыве лінь пераважна ў ціхіх азёрах з мяккім ілістым дном, у старыцах і залівах рэк. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясча́на-і́лісты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пясча́на-і́лісты пясча́на-і́лістая пясча́на-і́лістае пясча́на-і́лістыя
Р. пясча́на-і́лістага пясча́на-і́лістай
пясча́на-і́лістае		 пясча́на-і́лістага пясча́на-і́лістых
Д. пясча́на-і́лістаму пясча́на-і́лістай пясча́на-і́лістаму пясча́на-і́лістым
В. пясча́на-і́лісты (неадуш.)
пясча́на-і́лістага (адуш.)		 пясча́на-і́лістую пясча́на-і́лістае пясча́на-і́лістыя (неадуш.)
пясча́на-і́лістых (адуш.)
Т. пясча́на-і́лістым пясча́на-і́лістай
пясча́на-і́лістаю		 пясча́на-і́лістым пясча́на-і́лістымі
М. пясча́на-і́лістым пясча́на-і́лістай пясча́на-і́лістым пясча́на-і́лістых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мулава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ілісты. Да самага вечара, пакуль не сцямнела, ныралі мы, але так [ножыка] і не знайшлі. Глыбока на, тым месцы было, і дно мулаватае. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мыле́ц ’плывун, ілісты слой пяску’ (ТСБМ; гродз., дзярж., ганц., Сл. ПЗБ), ’суглінак’ (Бяльк.). Да мыл (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́лкі 1 ’цвёрды, цяжкі, невыносны’, ’які муляе’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Яруш., Гарэц., Касп., Сцяшк., Янк. 1-2; Шат., Бяльк., Растарг., Ян.; КЭС, лаг.). Да му́ліць (гл.).

Му́лкі 2 ’ілісты’, ’які аплывае, апаўзае’, гродз. му́лісты ’тс’ (Др.-Падб., Сл. ПЗБ). Да мул 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)