ільмо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ільмо́вы ільмо́вая ільмо́вае ільмо́выя
Р. ільмо́вага ільмо́вай
ільмо́вае		 ільмо́вага ільмо́вых
Д. ільмо́ваму ільмо́вай ільмо́ваму ільмо́вым
В. ільмо́вы (неадуш.)
ільмо́вага (адуш.)		 ільмо́вую ільмо́вае ільмо́выя (неадуш.)
ільмо́вых (адуш.)
Т. ільмо́вым ільмо́вай
ільмо́ваю		 ільмо́вым ільмо́вымі
М. ільмо́вым ільмо́вай ільмо́вым ільмо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ільмо́вы и́льмовый;

і. лес. — и́льмовый лес;

~вая кара́ — и́льмовая кора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ільмо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ільмы. Ільмовы лес. Ільмовая кара. Ільмовая драўніна.

2. у знач. наз. ільмо́выя, ‑ых. Сямейства шыракалістых дрэў і кустоў, да якога адносяцца вяз, ільма, клён і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільма́, -ы́, ж.

Вялікае лісцевае дрэва з каштоўнай драўнінай.

|| прым. ільмо́вы, -ая, -ае.

Ільмовая кара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

и́льмовый ільмо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лямі́на ’бераст’ (лях., Сл. ПЗБ), брасл. лямовы ’ільмовы’ (там жа). Да ільма́ (гл.). Суфікс ‑іна са значэннем адзінкавасці (Бел. гр.₂, 1, 247).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)