Ізра́іль

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ізра́іль
Р. Ізра́іля
Д. Ізра́ілю
В. Ізра́іль
Т. Ізра́ілем
М. Ізра́ілі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Изра́иль Ізра́іль, -ля м.;

Госуда́рство Изра́иль Дзяржа́ва Ізра́іль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іўры́т, -а, М -ры́це, м.

Сучасная мадыфікацыя старажытнаяўрэйскай мовы, афіцыйная мова Дзяржавы Ізраіль.

|| прым. іўры́цкі, -ая, -ае.

І. арыгінал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іудаі́зм, ‑у, м.

Рэлігія, пашыраная сярод веруючых яўрэяў; афіцыйная рэлігія дзяржавы Ізраіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізраільця́не, ‑цян; адз. ізраільцянін, ‑а, м.; ізраільцянка, ‑і, ‑нцы; мн. ізраільцянкі, ‑нак; ж.

1. Гіст. Агульная назва старажытнаяўрэйскіх плямёнаў.

2. Грамадзяне дзяржавы Ізраіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яўрэ́і, -яў, адз. -э́й, -я, м.

1. Агульная этнічная назва народа, што гістарычна ўзыходзіць да старажытных семіцкіх плямёнаў (старажытных яўрэяў) і жыве цяпер у розных краінах свету агульным жыццём з астатнім насельніцтвам гэтых краін.

2. Асноўнае насельніцтва дзяржавы Ізраіль.

|| ж. яўрэ́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -рэ́ек.

|| прым. яўрэ́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)