і́грэк, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: абазначэнне (лацінскай літарай «у») невядомай ці пераменнай велічыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́грэк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. і́грэк і́грэкі
Р. і́грэка і́грэкаў
Д. і́грэку і́грэкам
В. і́грэк і́грэкі
Т. і́грэкам і́грэкамі
М. і́грэку і́грэках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́грэк м., в разн. знач. и́грек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́грэк, ‑а, м.

1. Назва перадапошняй літары (y) лацінскага алфавіта.

2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (побач з літарамі x, z). // Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок не названай асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́грек і́грэк, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)