і́грэк, -а, мн. -і, -аў, м.

У матэматыцы: абазначэнне (лацінскай літарай «у») невядомай ці пераменнай велічыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́грэк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. і́грэк і́грэкі
Р. і́грэка і́грэкаў
Д. і́грэку і́грэкам
В. і́грэк і́грэкі
Т. і́грэкам і́грэкамі
М. і́грэку і́грэках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́грэк м., в разн. знач. и́грек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́грэк, ‑а, м.

1. Назва перадапошняй літары (y) лацінскага алфавіта.

2. Невядомая велічыня, якая абазначаецца гэтай літарай (побач з літарамі x, z). // Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок не названай асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́грэк м Ýpsilon n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

і́грэк

(фр. у grec = грэчаскае «і»)

1) назва перадапошняй літары (у) лацінскага алфавіта;

2) мат. невядомая велічыня, якая абазначаецца пры вылічэннях гэтай літарай (побач з літарамі х, z).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

и́грек і́грэк, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Y, y

[waɪ]

n. Y's, y’s

1) два́ццаць пя́тая лі́тара анге́льскага альфабэ́ту, і́грэк

2) Math. і́грэк (невядо́мае ў раўна́ньнях)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Y, y [waɪ] n.

1. 25-я літара англійскага алфавіта

2. math. і́грэк, невядо́мая велічыня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ýpsilon

n -s, -s іпсіло́н, і́грэк (літара)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)