Verbum

іголкападо́бны, -ая, -ае.

Які мае форму іголкі.

|| наз. іголкападо́бнасць, -і, ж.

про́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Абломак іголкі, металічнага стрыжня.

старчако́м, прысл.

Вертыкальна, стаўма; тарчма.

Класці цэглу с.

Валасы, як іголкі ў вожыка, стаяць с.

хво́йны, -ая, -ае.

1. гл. хвоя.

2. Які замест лісця мае іголкі.

Хвойныя пароды дрэў.

патэфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Партатыўны грамафон з рупарам усярэдзіне.

|| прым. патэфо́нны, -ая, -ае.

Патэфонныя іголкі.

відната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.

Пра наяўнасць вялікай колькасці святла дзе-н.

Такая в., хоць іголкі збірай.

шыво́к, шыўка́, мн. шыўкі́, шыўко́ў, м.

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

Дробныя шыўкі.

|| прым. шыўко́вы, -ая, -ае.

ко́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. канец.

2. Пра востры ці звужаны канец чаго-н.

К. іголкі.