про́тар

‘абломак іголкі, металічнага стрыжня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. про́тар про́тары
Р. про́тара про́тараў
Д. про́тару про́тарам
В. про́тар про́тары
Т. про́тарам про́тарамі
М. про́тары про́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)