іглі́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
іглі́сты |
іглі́стая |
іглі́стае |
іглі́стыя |
| Р. |
іглі́стага |
іглі́стай
іглі́стае |
іглі́стага |
іглі́стых |
| Д. |
іглі́стаму |
іглі́стай |
іглі́стаму |
іглі́стым |
| В. |
іглі́сты (неадуш.)
іглі́стага (адуш.) |
іглі́стую |
іглі́стае |
іглі́стыя (неадуш.)
іглі́стых (адуш.) |
| Т. |
іглі́стым |
іглі́стай
іглі́стаю |
іглі́стым |
іглі́стымі |
| М. |
іглі́стым |
іглі́стай |
іглі́стым |
іглі́стых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
іглі́сты, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з ігліцы, іголак (у 3–5 знач.), густа пакрыты імі. Іглістая елка. □ Адна галіна з пажоўклай шышкай, з іглістымі кусточкамі, ціха гайдаючыся, цягнулася да расчыненай форткі, нібы заглядвала ў пакой. Мележ. Тут, у зацішку, не мяла. Толькі церушыўся з дрэваў калючы снегавы пыл, прысыпаючы дарогу іглістай намараззю. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
игли́стый іглі́сты; (колючий) калю́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)