іглі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іглі́сты іглі́стая іглі́стае іглі́стыя
Р. іглі́стага іглі́стай
іглі́стае		 іглі́стага іглі́стых
Д. іглі́стаму іглі́стай іглі́стаму іглі́стым
В. іглі́сты (неадуш.)
іглі́стага (адуш.)		 іглі́стую іглі́стае іглі́стыя (неадуш.)
іглі́стых (адуш.)
Т. іглі́стым іглі́стай
іглі́стаю		 іглі́стым іглі́стымі
М. іглі́стым іглі́стай іглі́стым іглі́стых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іглі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з ігліцы, іголак (у 3–5 знач.), густа пакрыты імі. Іглістая елка. □ Адна галіна з пажоўклай шышкай, з іглістымі кусточкамі, ціха гайдаючыся, цягнулася да расчыненай форткі, нібы заглядвала ў пакой. Мележ. Тут, у зацішку, не мяла. Толькі церушыўся з дрэваў калючы снегавы пыл, прысыпаючы дарогу іглістай намараззю. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іглі́сты nádelförmig, stáchelig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

игли́стый іглі́сты; (колючий) калю́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

iglasty

iglast|y

1. іглісты; хваёвы; шыпулькавы, шыпулечны;

drzewa ~e — хваёвыя дрэвы;

2. востраканцовы, завостраны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)