ё́ршык

‘шчотка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ё́ршык ё́ршыкі
Р. ё́ршыка ё́ршыкаў
Д. ё́ршыку ё́ршыкам
В. ё́ршык ё́ршыкі
Т. ё́ршыкам ё́ршыкамі
М. ё́ршыку ё́ршыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ё́ршык

‘рыба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ё́ршык ё́ршыкі
Р. ё́ршыка ё́ршыкаў
Д. ё́ршыку ё́ршыкам
В. ё́ршыка ё́ршыкаў
Т. ё́ршыкам ё́ршыкамі
М. ё́ршыку ё́ршыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ёршык м.

1. уменьш.-ласк. ёршик;

2. (щёточка) ёршик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёршик

1. уменьш.-ласк. ёршык, -ка м.; обл. аджгі́рык, -ка м.;

2. (щёточка) ёршык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ске́пнік ‘грыб лось (пеўнік стракаты), Sarcodon imbricatus (Fr.) Karst.’ (Касп.). Відаць, да скяпаць, ске́пка (гл.), таму што грыб мае «пашчапаную» калючую паверхню. Параўн. яго навуковую назву вожычнік стракаты, а таксама іншыя народныя назвы: скепанка, ёршык, вожык, сямірога (Сярж.–Яшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)