я́шчар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. я́шчар я́шчары
Р. я́шчара я́шчараў
Д. я́шчару я́шчарам
В. я́шчара я́шчараў
Т. я́шчарам я́шчарамі
М. я́шчары я́шчарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́шчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Буйная млекакормячая жывёліна некаторых паўднёвых краін, якая мае пакрытае рагавой луской цела, невялікую галаву, доўгі хвост і кароткія лапы з моцнымі кіпцюрамі.

2. Устарэлая назва некаторых вымерлых паўзуноў і земнаводных.

|| прым. я́шчарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́шчар м., зоол. я́щер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́шчар,

гл. яшчары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́щер зоол. я́шчар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінаптаза́ўр

‘яшчар’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сінаптаза́ўр сінаптаза́ўры
Р. сінаптаза́ўра сінаптаза́ўраў
Д. сінаптаза́ўру сінаптаза́ўрам
В. сінаптаза́ўра сінаптаза́ўраў
Т. сінаптаза́ўрам сінаптаза́ўрамі
М. сінаптаза́ўры сінаптаза́ўрах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плезіяза́ўр, ‑а, м.

Вымерлы марскі яшчар мезазойскай эры.

[Грэч. plēsios — блізкі і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птэраза́ўр, ‑а, м.

Выкапнёвы паўзун, у якога пярэднія канечнасці ператварыліся ў крылы; лятучы яшчар.

[Ад грэч. pteron — крыло і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́шчарыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. я́шчару я́шчарым
2-я ас. я́шчарыш я́шчарыце
3-я ас. я́шчарыць я́шчараць
Прошлы час
м. я́шчарыў я́шчарылі
ж. я́шчарыла
н. я́шчарыла
Загадны лад
2-я ас. я́шчар я́шчарце
Дзеепрыслоўе
цяп. час я́шчарачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́шчары, ‑аў; адз. яшчар, ‑а, м.

1. Атрад млекакормячых, якія маюць прадаўгаватае, пакрытае рагавой луской цела, невялікую галаву, доўгі хвост і кароткія лапы з моцнымі кіпцюрамі.

2. Устарэлая назва некаторых вымерлых паўзуноў і земнаводных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)