Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
я́шчар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Буйная млекакормячая жывёліна некаторых паўднёвых краін, якая мае пакрытае рагавой луской цела, невялікую галаву, доўгі хвост і кароткія лапы з моцнымі кіпцюрамі.
2. Устарэлая назва некаторых вымерлых паўзуноў і земнаводных.
|| прым.я́шчарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
я́шчарм., зоол.я́щер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́шчар,
гл. яшчары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́шчармзаалÉchse f -, -n, Schíppentier n -(e)s, -e, Sáuri¦er m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
я́щерзоол.я́шчар, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)