я́мінка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́мінка я́мінкі
Р. я́мінкі я́мінак
Д. я́мінцы я́мінкам
В. я́мінку я́мінкі
Т. я́мінкай
я́мінкаю		 я́мінкамі
М. я́мінцы я́мінках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́мінка ж., уменьш. я́мка; лу́нка, лу́ночка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́мінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да яміна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́міна, -ы, мн. -ы, я́мін, ж. (разм.).

Тое, што і яма (у 1 і 3 знач.).

|| памянш. я́мінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́ночка ж.

1. уменьш. я́мачка, -кі ж.; я́мінка, -кі ж.;

2. лу́начка, -кі ж.;

3. мат. сярпо́к, -пка́ м.;

лу́ночки Гиппокра́та сярпкі́ Гіпакра́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)