ядва́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ядва́б
Р. ядва́бу
Д. ядва́бу
В. ядва́б
Т. ядва́бам
М. ядва́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ядва́б, -бу м., ист. шёлк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ядва́б, ‑у, м.

Уст. і паэт. Шоўк. / у перан. ужыв. За каляінкамі для калёс — шырэйшыя стужачкі таго ж травянога ядвабу. Гартны.

[Польск. jedwab з чэшск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шёлк в разн. знач. шоўк, род. шо́ўку м.; ядва́б, -бу м.;

иску́сственный шёлк шту́чны шоўк;

◊

на пу́зе шёлк, а в пу́зе щёлк посл. на назе́ бот рыпі́ць, а ў гаршку́ тра́сца кіпі́ць; бо́ты но́выя, а пя́ты го́лыя; хоць без цу́кру, але ў спо́дачку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)