я́гадзічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́гадзічны я́гадзічная я́гадзічнае я́гадзічныя
Р. я́гадзічнага я́гадзічнай
я́гадзічнае		 я́гадзічнага я́гадзічных
Д. я́гадзічнаму я́гадзічнай я́гадзічнаму я́гадзічным
В. я́гадзічны (неадуш.)
я́гадзічнага (адуш.)		 я́гадзічную я́гадзічнае я́гадзічныя (неадуш.)
я́гадзічных (адуш.)
Т. я́гадзічным я́гадзічнай
я́гадзічнаю		 я́гадзічным я́гадзічнымі
М. я́гадзічным я́гадзічнай я́гадзічным я́гадзічных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́гадзічны анат. я́годичный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́гадзічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ягадзіцы. Ягадзічныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́гадзіца, -ы, ж.

1. мн. я́гадзіцы, -дзіц. Задняя мясістая частка тулава чалавека; сядалішча.

2. Палавіна гэтай часткі тулава ў форме паўшар’я.

|| прым. я́гадзічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́годичный я́гадзічны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)