ю́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ю́рскі ю́рская ю́рскае ю́рскія
Р. ю́рскага ю́рскай
ю́рскае		 ю́рскага ю́рскіх
Д. ю́рскаму ю́рскай ю́рскаму ю́рскім
В. ю́рскі (неадуш.)
ю́рскага (адуш.)		 ю́рскую ю́рскае ю́рскія (неадуш.)
ю́рскіх (адуш.)
Т. ю́рскім ю́рскай
ю́рскаю		 ю́рскім ю́рскімі
М. ю́рскім ю́рскай ю́рскім ю́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ю́рскі геол. ю́рский;

○ ю. перы́яд — ю́рский пери́од;

~кая сістэ́ма — ю́рская систе́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́рскі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да юры, уласцівы ёй. Юрскі вапняк. Юрская флора.

•••

Юрскі перыяд (юрская сістэма) — другі (сярэдні) перыяд мезазойскай эры ў гісторыі Зямлі.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыя́сава-ю́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыя́сава-ю́рскі трыя́сава-ю́рская трыя́сава-ю́рскае трыя́сава-ю́рскія
Р. трыя́сава-ю́рскага трыя́сава-ю́рскай
трыя́сава-ю́рскае		 трыя́сава-ю́рскага трыя́сава-ю́рскіх
Д. трыя́сава-ю́рскаму трыя́сава-ю́рскай трыя́сава-ю́рскаму трыя́сава-ю́рскім
В. трыя́сава-ю́рскі (неадуш.)
трыя́сава-ю́рскага (адуш.)		 трыя́сава-ю́рскую трыя́сава-ю́рскае трыя́сава-ю́рскія (неадуш.)
трыя́сава-ю́рскіх (адуш.)
Т. трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскай
трыя́сава-ю́рскаю		 трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскімі
М. трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскай трыя́сава-ю́рскім трыя́сава-ю́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ю́рский геол. ю́рскі;

ю́рский пери́од ю́рскі перы́яд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юра́, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і юрскі перыяд (гл. юрскі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брантаза́ўр, ‑а, м.

Буйны дыназаўр, які жыў у юрскі перыяд у Паўночнай Амерыцы.

[Грэч. brontē — гром і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перы́яд, -ду м., в разн. знач. пери́од;

п. ро́сквіту — пери́од расцве́та;

п. трыганаметры́чнай фу́нкцыі — пери́од тригонометри́ческой фу́нкции;

п. хіста́ння — пери́од колеба́ния;

○ вегетацы́йны п. — вегетацио́нный пери́од;

інкубацы́йны п. — инкубацио́нный пери́од;

ледніко́вы п. — леднико́вый пери́од;

про́сты п. — грам. просто́й пери́од;

мелавы́ п. — геол. мелово́й пери́од;

ю́рскі п. — ю́рский пери́од

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перы́яд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Адрэзак часу, у які што‑н. адбываецца або які чым‑н. абмежаваны. Перыяд росквіту. Гістарычны перыяд. Аднаўленчы перыяд. □ Камуністычная партыя кіравалася і кіруецца ленінскім вучэннем аб пераходным перыядзе ад капіталізму да сацыялізма. «Звязда».

2. Спец. Адрэзак часу, на працягу якога завяршаецца які‑н. паўторны працэс. Перыяд вагання. Перыяд абарачэння штучнага спадарожніка вакол Зямлі.

3. Спец. Час, на працягу якога адкладваюцца асадкі геалагічнай сістэмы; частка эры, якая дзеліцца ў сваю чаргу на эпохі. Ледніковы перыяд. Мелавы перыяд мезазойскай эры. Каменнавугальны перыяд палеазойскай эры. Сілурыйскі перыяд. Юрскі перыяд.

4. У матэматыцы — група лічбаў, якія нязменна паўтараюцца ў адной і той жа паслядоўнасці ў бесканечных дзесятковых дробах. Перыяд трыганаметрычнай функцыі.

5. У граматыцы — складаная сінтаксічная канструкцыя, часткі якой звязаны паміж сабой граматычна, лексічна і інтанацыйна.

6. У музыцы — пабудова, якая ўвасабляе закончаную музычную думку.

•••

Вегетацыйны перыяд — перыяд росту і развіцця расліны.

Інкубацыйны перыяд — скрыты перыяд хваробы ад моманту заражэння да паяўлення яе першых прыкмет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)