юрлі́вец, -і́ўца, мн. -і́ўцы, -і́ўцаў, м.

Чалавек, якому ўласціва павышанае імкненне да задавальнення палавых пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юрлі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юрлі́вец юрлі́ўцы
Р. юрлі́ўца юрлі́ўцаў
Д. юрлі́ўцу юрлі́ўцам
В. юрлі́ўца юрлі́ўцаў
Т. юрлі́ўцам юрлі́ўцамі
М. юрлі́ўцу юрлі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

юрлі́вец, -лі́ўца м. сластолю́бец, сладостра́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юрлі́вец, ‑ліўца, м.

Чалавек, якому ўласціва павышанае імкненне да задавальнення палавых пачуццяў. Неспадзявана для Смілгаса ў Зыгмунты знайшлося столькі сілы, што ад яе штуршка стары юрлівец адляцеў, як мех, бразнуўся вобзем і аж заенчыў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сластолю́бец уст. сладастра́снік, -ка м.; юрлі́вец, -лі́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распуснік, блуднік, юрлівец, донжуан, лавелас; бабнік, хахаль, жарабец, бугай, кныр (разм., груб.-праст.) □ кот марцовы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)