юрлі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юрлі́вец юрлі́ўцы
Р. юрлі́ўца юрлі́ўцаў
Д. юрлі́ўцу юрлі́ўцам
В. юрлі́ўца юрлі́ўцаў
Т. юрлі́ўцам юрлі́ўцамі
М. юрлі́ўцу юрлі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)