Ю́нцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ю́нцы
Р. Ю́нцаў
Д. Ю́нцам
В. Ю́нцы
Т. Ю́нцамі
М. Ю́нцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

юне́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юне́ц юнцы́
Р. юнца́ юнцо́ў
Д. юнцу́ юнца́м
В. юнца́ юнцо́ў
Т. юнцо́м юнца́мі
М. юнцу́ юнца́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недаспе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не зусім паспеў. Недаспелыя вішні. □ Сонца млела над намі, жартавала рачушка, кланялася нам недаспелае жыта з таго берага. Нікановіч. // перан. Разм. Які не дасягнуў сталасці. — Ці мала робяць недаспелыя юнцы небяспечнага, захапіўшыся ружовай рамантыкай. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)