эўфемі́зм, -а, м. (кніжн.).

Слова або выраз, якія замяняюць грубы, непажаданы сэнс.

|| прым. эўфемісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эўфемі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эўфемі́зм эўфемі́змы
Р. эўфемі́зма эўфемі́змаў
Д. эўфемі́зму эўфемі́змам
В. эўфемі́зм эўфемі́змы
Т. эўфемі́змам эўфемі́змамі
М. эўфемі́зме эўфемі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эўфемі́зм, -му м., лингв. эвфеми́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эўфемі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, якім замяняюць грубы, непажаданы або непрыемны выраз.

[Ад грэч. euphēmía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эвфеми́зм лингв. эўфемі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прані́на ’менструацыя’ (ТС). Дэрыват з суф. ‑іна ад праць (гл.). Эўфемізм, параўн. праннё ’бялізна для мыцця’ (Юрч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Негуля́шчая ’цяжарная’ (Ян.). Эўфемізм, характэрны для назваў, звязаных з цяжарнасцю (параўн. тоўстая, чараватая, балг. непразна і пад.); да гуля́ць ’быць вольным, незанятым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Неслабо́дна (неслобо́дна) ’цяжарная’ (ТС). Эўфемізм на базе прыметніка слободны ’свабодны, незаняты’, параўн. неслобо́дный ’незаняты; несамастойны, падуладны; звязаны’ (Нас.), нявольная ’цяжарная’ (Касп.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сурава́ ’від хваробы’: каб цябе сурава угробіла (Касп.). Магчыма, эўфемізм на базе субстантываванага прыметніка ж. р. ад су́равы ’сыры, вільготны’ (гл.), параўн. сы́ра́, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рассы́пацца ’разрадзіцца’ (Нас., Байк. і Некр., Касп., Сержп. Прык., ТСБМ; ваўк., Стан.). Эўфемізм, да рассы́пацца ’упасці, разляцецца’, якое да сыпацца, сыпаць (гл.). Параўн. роскі́дацца ’разрадзіцца’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)