этру́скі, -аў, адз. этру́ск, -а, м.

Старажытныя плямёны, якія насялялі ў 1-м тысячагоддзі да н.э. паўночны захад Апенінскага паўвострава.

|| прым. этру́скі, -ая, -ае.

Этруская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этру́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. этру́скі этру́ская этру́скае этру́скія
Р. этру́скага этру́скай
этру́скае		 этру́скага этру́скіх
Д. этру́скаму этру́скай этру́скаму этру́скім
В. этру́скі (неадуш.)
этру́скага (адуш.)		 этру́скую этру́скае этру́скія (неадуш.)
этру́скіх (адуш.)
Т. этру́скім этру́скай
этру́скаю		 этру́скім этру́скімі
М. этру́скім этру́скай этру́скім этру́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

этру́скі ​1, ‑аў; адз. этруск, ‑а, м.; этруска, ‑і, ДМ ‑русцы; мн. этрускі, ‑сак; ж.

Адзін з народаў старажытнай Італіі.

этру́скі ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да этрускаў; які належыць, уласцівы ім. Этруская мова. Этрускае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)