эсто́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эсто́нец эсто́нцы
Р. эсто́нца эсто́нцаў
Д. эсто́нцу эсто́нцам
В. эсто́нца эсто́нцаў
Т. эсто́нцам эсто́нцамі
М. эсто́нцу эсто́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эсто́нец эсто́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эсто́нец,

гл. эстонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсто́нцы, ‑аў; адз. эстонец, ‑нца, м.; эстонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эстонкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эстонскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)